Voor de meesten wat gekrabbel op een wit blad met wat woorden er bij.
Voor mij een thuiskomen in een wereld van kleuren, lijnen en vormen.
Een wereld zonder verwachtingen en oordelen.
Een wereld van verbinden en voelen.
Vertrouwend op mijn handen dat ze wat binnen in me beweegt naar buiten brengen op het magische witte blad.
En op het einde verschijnt het dan. Het lichtpunt in het midden van het blad.
Mijn lichtpunt.
Te midden van de chaos en het keurslijf.
Te midden van wat mijn lichaam voelt en wat mijn hoofd bedenkt.
Het licht dat in me brandt en wacht om weer aangewakkerd te worden.
Vanuit vertrouwen en plezier.
Om weer te dromen van een toekomst vol licht en liefde.
Om weer deel te nemen aan de stroom van het leven.
Er wacht een nieuwe dans op me.
De dans van thuiskomen bij mezelf.
Een dans waar een nieuw ritme, een nieuwe melodie en nieuwe bewegingen ontstaan.
Een dans waar ik in verbinding en op ontdekking ga met mijn pure zelf.
En zo begin ik aan de "dans van thuiskomen" en laat ik me hierbij begeleiden.
Want samen dansen is veel leuker, veiliger en verrijkender dan een solodans.
Namasté,
Naddy.
Reactie plaatsen
Reacties